माया भएर पनि नभए झैँ गर्ने । कहिलेकाहीँ अधिक माया गरे झैं गर्ने । अनि फेरि लुकाएर राख्ने । कल्पना डुब्ने र भेट्दा लुसुक्क आँखा मार्ने । सायद यहि हाेला युवतीकाे परिभाषा । धेरै कुरा मनमा गुम्स्याउने र थाेरै मात्रै प्रस्फुटन गर्ने याे पनि युवतीकाे नियमित बानि भित्र पर्छन् हाेला । म जान्दिन के हाे युवती । मात्रै महशुस गर्न सक्छु कि युवती एक प्रेम रस दिने भान्से हुन् । अझै भनाैँ जिन्दगीको साहारा हुन । जन्मे देखि मृत्युकाे साथि नबनुन्जेल सम्म याद भराेसा र साहारा दिनेलाई पाे युवती भन्ने हाे कि !
फेरि मनमा अर्को द्वन्द सुरु हुन्छ । बिबाहित त महिला हुन युवती हैनन् । जस्तो कि आमा र श्रीमती त महिला भित्र पर्छन् नि । त्यसैले युवती भनेका त दुई दिनका पाहुना हुन । मात्रै आँखामा सजिने र आँसु सँगै बाहिरिने याे नै युवतिकाे वास्तविक परिभाषा हाे । मनमा यस्तो धेरै कुरा खेलिरहेका छन तापनि काे हुन् युवती अझै पत्ता लाग्न सकेको छैन । जिन्दगी एक यात्रा र यहि यात्रामा भेटिने जवान केटीलाई युवती भन्ने हाे कि या सँगै यात्रा गर्न इच्छुक अबिबाहित केटीलाई युवती भन्ने हाे म अझै दाेधारमा छु । धेरै प्रयत्न गरेँ वास्तवमा युवती काे हुन भनेर परिभाषित गर्न । तथापि अझै चित्तबुझ्दो उत्तर हातमा परेको छैन । त्यसैले लाग्छ कि युवती एक रहस्यमय चिज हुन् । जसको भित्री रहस्य बुझ्नै सकिँदैन या भनाैँ बुझ्ने हैसियत केटाहरु(युवकहरु)मा छैन । त्यसैले हाेला उ जहिल्यै भन्ने गर्थि तिमी मेरो भित्रि मन कहिल्यै बुझ्दैनाै । तर उसलाई केथा कि म उसको बाहिर बनावट त बुझ्न सक्ने हैसियतकाे मान्छे हैन अनि कसरी उसको भित्री मन बुझ्न सक्छु ।
म रुमलिएकाे छु युवतीकाे परिभाषा खाेज्ने धुनमा युवतिकाे भिड भित्र । थाहा छैन म कुन दिन याे जञ्जालबाट मुक्त हुन्छु । या मुक्त नभई यहि जालमा अल्झिएर मर्छु जसरि माकुरोकाे जालाेमा पुतली र झिँगा मरेका छन् । हाे म भित्र छु केही युवतीलाई बुझ्ने काेसिस गर्दै छु । या भनाैँ युवतिकाे रहस्य बाहिर ल्याउने धुनमा म स्वयंम रहस्यमय बन्दै छु ।
हिजो गाउँमा थिए । त्यहाँ पनि युवती नै थिए । आज शहरमा छु यहाँ पनि युवती नै देख्दै छु । हैन यी युवती नपुग्ने कुनै ठाउँ नै छैन कि के हाे? मनले प्रश्न गर्छ स्वयंम मनलाई नै । फेरि पार्कमा पुग्छु त्यहाँ पनि युवती देख्छु । हाेटलमा पुग्छु खाजा खान फेरि त्यहाँ पनि त्यहि युवतिकाे दृश्य देख्छु । अनि लाग्छ जिन्दगी यहि युवतिकाे पर्खाल भित्र छ जसरि जेलमा कैदिहरु बसेका छन् हाे म त्यसरि नै युवतिकाे घेरामा छु ।
अस्ति कलेज गएँ ब्याचलरकाे भर्ना गर्न । त्यहाँ पनि धेरै युवती देखेँ । अनि लाग्यो संसार युवतिकाे पञ्जामा छ । म उम्कने काेसिस गर्दै छु । तथापि सकिरहेको छैन । हिजो त जाेड नै गरेँ कि म याे युवतिकाे भिडबाट उम्कन्छु भनेर । अनि गए सुटुक्क जंगलमा । झन त्यहाँ त युवतिकाे जालमा डुबेका युवकहरु युवतीलाई समातेर हिँडिरहेका रहेछन् । अनि लाग्यो म मात्रै युवतिकाे जालमा परेकाे हैन रहेछु । म जस्तो धेरै छन जाे युवतीकाे रहस्य बुझ्न नसकेर युवतीलाई पिछ्या गरिरहेका ।
यसै बिच फेरि अर्को युवतिकाे याद आयो । उसलाई मैले आइए पढ्दा कलेजमा भेटेको थिए । सुन्दर नयन थिए, लाेभ लाग्दाे जवानी पनि झन सिल्कि कपाल मन उसै माथि बसेकाे थियो । धेरै चाेटि उसलाई बुझ्ने काेसिस गरेँ तर कहिल्यै सकिन । सायद यहीँबाट म असफल भइसकेको थिँए युवतिकाे मामिलामा ।
घरमा आमाले भन्नू हुन्थ्यो बाबू केटिबाट टाढा बस्नु । उनिहरुले सजिलै फसाउछन् । तर आमाले भने जस्तो सजिलो कहाँ रहेछ र युवतिबाट टाढा बस्न । घरबाट शहर निस्किए पछि अलिक पर बाटामा एउटि युवती शीत भेट भएको थियो । त्यो पनि राम्रि थिइ ।केही समय सँगै हिँडियाे तर बाेलचाल गरिन । किनकि आमाले भन्नू भएको थियो बाबू युवतीले सजिलोसँग फसाउँछन् ।
बस स्टेसनमा बस कुर्दै गर्दा धेरै युवती आवतजावत गरेको देखेकाे थिए । अनि फेरि आमा सम्झिँए आमा पनि युवती नै हैनन् र? हैट लाटा आमा त बिबाहित महिला पाे हुन त युवती भनेका त अबिबाहित हुन नि मनले तुरुन्तै जवाफ दियो । हाे है म झसङ्ग भए ।बस आइपुग्यो म बसमा चढेँ लाष्टमा एउटा सिट खालि थियो तर दुबैतिर युवती थिए । आमा सम्झिँए, युवतीबाट टाढा बस भन्नुभएको छ ।अब त्यो सिटमा बसाैँ या उठेर यात्रा गराैँ । मनमा खुल्दुलि चल्न थाल्यो । सिट खालि छँदाछँदै उठेर यात्रा गराैँ त अरुले भन्लान् याे कस्तो बुद्दु रहेछ । फेरि सिटमा बसाैँ त दुबै तिर युवती छन् आमाको वचन नाघिन्छ । जे पर्ला आफ्नो इज्जत जाेगाउन पनि सिटमा बस्छु बुढिमाउलाइ केथा क्या उहाले देख्ने हाेर भन्ने जाेश आयो र सिटमा बसेँ । यात्रा रमाइलो रह्यो । मज्जा त सिटमा बस्नुमा नै छ । झन दुबै तिर युवती पापि मनले के के शाेच्छ । फेरि मनलाई कन्ट्रोल गरेँ आमा सम्झिएर । त्यो यात्रामा पनि युवतीबाट टाढा रहन सकिनँ ।
त्यसपछि डेरामा गएँ । घरवेटिकि छाेरि पनि रहिछन् । हे भगवान मलाई कहिँ कतै युवतीबाट टाढा राखेनाै है भगवानलाई गुहार्न थालेँ । हुन त केही विकल्प नभएसि मानिसले गुहार्ने भगवान नै हाे । फेरि भगवान सम्झने बितिक्कै पार्वती, सीता र सरस्वतीकाे याद आयो । हरे भगवान पनि युवती नै छन । अरे यार म कहाँ जाउँ युवतिबाट टाढा हुन ।
धेरै शाेचेँ अनि मर्छु बरु अनि टाढा हुन्छु कि भनेर बीष किन्न गएको त पसलमा फेरि युवती नै रहिछन् । अरे भगवान याे के हुँदै छ । म जहाँ गए पनि युवती मात्रै देख्छु । हैन साउनमा आँखा फुटेको गाेरुले सधैँ हरियो देख्छ भन्थे म पनि त्यस्तै हुँ र । कि मेरो आँखामा समस्या छ । एक चाेटि चेक गर्नु पर्याे भनेर आँखा हस्पिटल गएको त्यहाँ पनि नर्सहरु युवती नै रहेछन् । मेरो पालाे चेक नै नगरि फर्किए । अनि अब त केही विकल्प छैन झुन्डिएर मर्छु भनेर डाेरि बाेकेर हिँडेकाे त रुखमा स्याउला झार्दै गरेको अर्को युवती देखेँ । त्यहाँ पनि उहीँ पुरानो हालत भाे । त्यहाँबाट अलिकति पर गएँ घनघाेर जंगलमा । रुखमा पासाे लगाएर घाँटीमा बाँध्छु भनेको दुख्यो र फेरि आमाको याद आयो । आमाले सानाेमा खुब कथा सुनाउनु हुन्थ्यो । स्वर्गमा इन्द्र राजा छन् रे तिनको वरिपरि परिहरु हुन्छन् रे । अरे ती परि पनि त युवती नै हुन नि है । म मरेँ भने आखिर पुग्ने त स्वर्ग नै हाे । त्यहाँ पनि युवती नै हुन्छन् भने भाे मर्दिन भनेर फर्किएर आए । अनि युवतीबाट टाढा बस्न नसक्ने भए पछि एउटि युवती खाेजेर बिहे गर्ने निर्णय गरियो । र बिहे पनि गरेँ ।
आज यस्तो लाग्दै छ जिन्दगी युवती बिना अधुरो छ । सुरुवात र अन्त्य युवतीमै हुन्छ । आमा पनि कुनै दिन युवती नै हुनुहुन्थ्यो र मैले बिहे गरेको मेरि श्रीमती पनि युवती नै थिइन् र अहिले जन्मेकि मेरि छाेरि पनि युवती हुन्छिन् । याे बदलिँदो समय सँगै मान्छे बदलिनु पर्दाे रहेछ ।त्यसैले अहिले त लाग्छ युवती भनेका साहारा हुन या भनाै युवती जिन्दगीको अर्को नाम हाे ।
